Tadeusz Kittel

Tytuł "Zasłużony dla Miasta Głowna" Rada Miejska w Głownie przyznała Panu Tadeuszowi Kittlowi pośmiertnie uchwałą Nr  LIII/385/13 z dnia  9 października 2013 r. Akt nadania wraz z odznaką w dniu 11 listopada 2013 r. podczas miejsko - powiatowych obchodów Narodowego Święta Niepodległości w Głownie, odebrały córki uhonorowanego.

Tadeusz Kittel urodził się 30 maja 1914 r. w Pabianicach. Był najmłodszym dzieckiem Emilii i Paulina Kittlów. Dzieciństwo i młodość spędził w Łęczycy, gdzie ukończył seminarium nauczycielskie. Do wybuchu II wojny światowej pracował jako nauczyciel w Krzeczewicach koło Kowla na Wołyniu.

W sierpniu 1939 r. został powołany do wojska. We wrześniu przekroczył granicę z Węgrami, gdzie został internowany w obozie w Kisbodah skąd uciekł. W kwietniu 1940 r. przez Węgry, Jugosławię, Grecję i Turcję dostał się do Syrii, gdzie tworzyła się Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich, z którą przedostał się do Palestyny. Wraz z Brygadą dotarł do Egiptu, a następnie do Libii. Brał udział w walkach o Tobruk jako żołnierz artylerzysta oraz w walkach pod Gazalą. Po kampanii afrykańskiej powrócił do Palestyny, gdzie awansował do stopnia podchorążego. W latach 1943-1944 w ramach II Korpusu Polskiego pod dowództwem gen. Władysława Andersa uczestniczył w Kampanii Włoskiej biorąc udział w krwawych walkach pod Monte Cassino, w walkach o Anconę, Linię Gotów i Bolonię.

Za udział we wszystkich akcjach bojowych Tadeusz Kittel został odznaczony: Krzyżem Walecznych, Medalem Wojska Polskiego, Krzyżem Monte Cassino, Gwiazdą za wojnę 1939-45, Gwiazdą Afryki, Gwiazdą Italii i został awansowany do stopnia podporucznika.

Z Głownem związał się na stałe od roku 1948, kiedy to postanowił wrócić do kraju z Anglii. Po przyjeździe do Głowna, gdzie mieszkali jego rodzice, poznał Barbarę Cywińską, z którą się ożenił. Podjął pracę jako nauczyciel najpierw w Szkole Podstawowej nr 2 oraz w Szkole Podstawowej nr 3, a następnie w Szkole Podstawowej nr 1, w której pracował aż do emerytury.

Tadeusz Kittel był wychowawcą wielu pokoleń głownian. Niewysoki, bardzo skromny, dowcipny, szalenie punktualny i obowiązkowy. Uczył matematyki w starszych klasach.

Lekcje prowadził w sposób dostępny i zrozumiały. Swoją wiedzę matematyczną często popierał ciekawostkami z życia. Był wymagającym nauczycielem, jednocześnie bardzo lubianym i darzonym szacunkiem przez młodzież i grono pedagogiczne. Chętnie uczestniczył w prelekcjach organizowanych przez szkoły, podczas których w sposób ciekawy opowiadał o czasach wojny, swoich przeżyciach i przygodach. Z młodzieżą pracował również w szkole wieczorowej i podczas wakacji na koloniach.

Za pracę w szkolnictwie otrzymał nagrodę Ministerstwa Oświaty. Nawet będąc na emeryturze udzielał się jako wychowawca i społecznik. Zmarł 12 kwietnia 1992 r. w wieku 78 lat.